Kurzgeschichten

Eine Weihnachtsgeschichte fürs Bernaville, Chlousabend 2019

"Das gits doch nid",schimpft der Samichlous. Nähär liest är der Brief no einisch düre, wo vor ihm uf em Schribtisch ligt. Aber da gits kei Zwifel. Si Esel schribt ihm, dass är wölli ufhöre. Die Gschänkli wärde vo Jahr zu Jahr schwärer, der Wäg geng witer und är sigi eifach z alt, für Wiehnachte. Drum chöm är das Jahr nümme mit u blibi im Wald.

Ohni Esel ga Gschänkli bringe? dänkt der Samichlous. Nei, das geit nid. Also muess ig e angere Esel finde. Wohär söll ig jetze - är luegt uf sini grossi Uhr -  Mitti Ouguscht, no e Esel finde für d Wiehnachte? Die si doch alli scho usbuechet. Also het är sis Telefon füre gno und a sim Chef aglütet.

"Los", het är ihm gseit, "ig ha ne Notfall. D Vorbereitige für d Wiehnachte loufe und jetz schribt mir mi Esel, är machi nümme mit. Was sölle mer mache? Wei mer hür e ke Wiehnachte fire? - Aha, das dörfe mer nid. Guet. Wei mer a Stell vom Esel es chlises Muneli näh? - Aha, das chöi mer nid. Guet. Ja, was mache mer de schüsch? - Aha, mir nähme e junge Esel, eine wo ersch grad zur Schuel isch us cho. Ja, Chef, wenn du meinsch, de schick mer dä sofort verby. Dä muess no viel lehre, bis zur Wiehnacht und mir hei nümme viel Zyt. Danke, Chef und guet Nacht."

Vier Tag speter het der Pöschteler äs unförmigs Päckli bracht. Wo der Samichlous das uspackt het gha, isch doch würklech e junge Esel vor ihm gstande. "Ciao Chlöisi", het dä gseit u der Chätschgummi zum Muhl use gno. "Da bini, hei, wenn gits öppis z ässe, i ha ne riese grosse Hunger. U am liebschte no Ketchup uf d Pommes, gäll."

Der Samichlous het sine Ohre nid trouet. "Du bisch e fräche ESEL", het är ihm gseit. U dä het grinset. "Eh klar, bini e Esel, das hesch du ja ou wölle, oder öppe nid?"

Die zwe si nid grad Fründe worde. Trotzdäm hei si zäme uf e Wiehnachts-Cher müesse; äs isch eifach nid angers gange. U die Wiehnachte, läck mir, die si de versämelet gsi. Dä Esel, dä eselblöd Esel dä, dä het duurend a sim Händi umegfumlet, der falsch Wäg gno, d Päckli lätz glade gha, drü Mal alles la i Schnee gheie, isch amene Bueb uf d Zäie tschalpet, dass dä gschroue het wie ne Dampfloki unger Volldampf. U der Samichlous hät sech vor luter Töibi am liebschte alli Barthaar usgrisse.

Der Samichlous u der Esel si beide froh gsi, wo d Wiehnachte isch verby gsi. Beide hei ds gliche gseit: "Nie, aber de grad gar nie meh, wott i mit dir öppis z tüe ha. Gang derthäre, wo sech d Füchs u d Hase Guet Nacht säge - u blib dert hinger für ewig und zwe Tag!"

Trurig het sech der Samichlous vor sis Hüsli gsetzt und sech überleit, wie de das z nächscht Jahr söll ga. "De muess i halt no einisch am Chef alüte", het är dänkt. Da chunt doch plötzlech si Esel, der alt Esel, genau so trurig zuenim u seit. "Du, allerliebschte Samichlous, das si die längwiligschte u trurigschte u blödschte Wiehnachte gsi, woni je erläbt ha. Wei mer nächscht Wiehnachte nid wieder zäme ungerwägs si?" Der Samichlous het e dicki Träne abputzt u sech derby nid gschämt und sis alte Eseli ganz fescht umarmet. "Ja", her är gseit, "das mache mir. Du u ig u mir zwöi zäme. I fröie mi riesig." U fasch hät är sim Esel es Müntschi gä. Aber nume fasch.